De Koninklijke Nederlandse Politiehond Vereniging werd opgericht als de NPV, op 1 november 1907 te Roosendaal in Noord-Brabant. De 'K' van Koninklijke werd toegevoegd op 28 februari 1912.
Als men het logo van de KNPV ziet wordt vaak de vraag gesteld waar de 'K' is. De kroon boven de letters vertegenwoordigt de 'K' van Koninklijke.   
Het africhten van politiehonden was al wel bekend in Nederland, maar er was geen instituut of vereniging met het doel de trainingen voor deze honden te organiseren en de kennis te verspreiden over dit soort africhting. Hoewel de KNPV in Roosendaal is opgericht is het bureau in Amersfoort gevestigd. Officieel is de KNPV in "Den Haag" gezeteld. De statuten werden in 1908 voor de eerste keer op papier gezet en daarna vele malen herschreven, deze aanpassingen hadden onder anderen te maken met de situaties die in de praktijk voorkwamen.
Na de herziene statuten werden deze goedgekeurd door de notaris van het kabinet en HM de Koningin waarna de statuten en het reglement een feit waren.
 

Het stadsplein in Roosendaal uiterst links "de Unicorn" het gebouw waar de NPV is opgericht.
 

Als men in die tijd sprak over de politiehond dacht men met name aan de kwaliteiten van zijn neus, kwaliteiten die helaas behoorlijk overdreven werden. Het bijt- en hoorvermogen werd over het hoofd gezien. Gelukkig heeft de tijd ons geleerd dat het verdedigende vermogen van politiehonden ook zeer belangrijk is voor het echte politiewerk. De teleurstelling van het niet kunnen creëren van de wonderhond die alles kon opsporen en vinden was vergeten. Men realiseerde zich dat iedere hond een individu is en zijn beperkingen heeft in wat hij kan doen. Dit betekent dat een africhter zijn trainingmethodes moet aanpassen aan de hond waarmee hij werkt.
In het begin van de 20e eeuw, toen dit concept nog niet geaccepteerd was, ontstond er de discussie of alle honden met de zelfde "harde" methode getraind moesten worden of met een andere methode welke werd aangepast aan de hond.
Hoe er ook getraind werd met de honden het doel was en nog steeds is "het halen van een K.N.P.V certificaat dat het beste bij de hond past".       

Een groep africhters met hun honden in de beginjaren. 

Oprichters en pioniers

De pioniers van de KNPV waren Dhr. Couwenberg met zijn Boxer ‘Max’, Dhr. Van Oosten met zijn Herder ‘Hector’, Dhr. Steijns met zijn Hollandse Herder ‘Germanicus’ (Frits), en Dhr. Lokerse met zijn Franse Herder ‘Piet’. Zelfs voordat de NPV bestond behaalden deze heren al zeer goede resultaten met hun honden, waarvoor ze geëerd zouden moeten worden.
Politie commissaris Muller, een keurmeester van de Duitse ‘Polizeihund Verein’, nodigde Dhr Ch. Herfkens, politie-inspecteur uit Den Haag uit voor een wedstrijd voor politiehonden in Hagen, Duitsland, in september 1907. Daar ontmoette Dhr. Herfkens
Dhr. M. Kessler, ook uit Den Haag, en samen met hem en een bekende van Dhr. Kessler, Dhr. J. Steijns uit Roosendaal, besloten zij dat het tijd was om een politiehondenvereniging in Nederland op te richten, zoals dat al gebeurd was in België en Duitsland.  Op 25 oktober 1907 kwamen deze drie mannen samen in de "Unicorn", de drogisterij van Dhr. Steijns, in Roosendaal en richtten daar de NPV op.
De officiële oprichtingsdatum is vrijdag 1 november 1907, die datum is terug te vinden in de notulen van de eerste vergadering.
 

  Dhr. Steijns           Dhr. Kessler         Dhr. Herfkens

Van alle mensen die hebben bijgedragen aan de groei van de KNPV is zeker Dhr. J. Key het vermelden waard. Hij was de voorzitter tussen 1920 en 1926 en één van de eerste reglementen werd voor een groot deel door hem opgesteld.  De Duitse politiehondenvereniging heeft in die tijd een groot deel van die regels voor haar eigen reglementen overgenomen. Kolonel G.J.P.A. Thomson, penningmeester van 1920 tot 1927 wordt ook genoemd als één van de belangrijkste drijvende krachten achter de soms niet-stabiele KNPV.

Kolonel Thomson                        Dhr. Key         

Het hart van de nieuwe vereniging lag in de provincie ‘Zuid Holland’. Er waren een aantal leden in de provincie Overijssel die zichzelf (zonder de N.P.V op de hoogte te stellen)  "Afdeling Overijssel" noemden.
Hierdoor werd de structuur in de organisatie van de N.P.V gevormd en andere afdelingen volgden al snel. 
 

Afdelingen:
Overijssel, 28 november 1908
Gelderland, 15 mei 1912
Utrecht, 14 februari 1910
Noord Holland, november 1909
Zuid Holland, 2 april 1909
Zeeland, 24 januari 1925
Noord Brabant, oprichting najaar 1909, 1e afdeling vergadering 19-03-1910 (met dank aan Gerard Straatman)
Limburg, december 1919  

De KNPV honden

In de vroege jaren, zelfs voordat de (K)NPV was opgericht, werden verschillende hondenrassen gebruikt voor politiewerk.In de eerste 25 jaar van het bestaan behaalden een beperkt aantal honden een KNPV certificaat, gemiddeld zo'n 33 honden per jaar. Het laagste aantal was in 1921 met 12 honden, het hoogste aantal was in 1925 met 60 honden. Vergelijk dat eens met de huidige aantallen, zo'n 1000 certificaten per jaar.
 

De honden die in die tijd het meest gebruikt werden waren Mechelse Herders, Hollandse Herders, Duitse Herders, Dobermanns, Groenendaelers en Bouviers. Er waren ook andere rassen maar zij waren duidelijk meer een uitzondering. Het feit dat de Hollandse Herder in het begin het meest gebruikt werd wordt waarschijnlijk veroorzaakt doordat de mensen een ras gebruikten waar gemakkelijk aan te komen was. Vanwege het fokbeleid van de Nederlandse Herdershonden Club (NHC) werden vele goede honden niet toegelaten in het stamboek als zijnde Hollandse Herder. Bijvoorbeeld in 1914, toen plotseling alleen nog de gestroomde honden toegelaten werden tot het stamboek, terwijl voor die tijd ook andere vachtkleuren waren toegestaan, zoals geel.  In die tijd konden de gele Herders als Mechelse Herder worden geregistreerd. Dat zou een verklaring kunnen zijn voor de plotselinge toename van Mechelse Herders in de KNPV in die tijd.
 

De laatste rij in bovenstaande grafiek laat het totaal zien van de eerste 25 jaar, een totaal van 822 honden die een KNPV certificaat behaalden. De grafiek laat de 6 meest voorkomende rassen zien. Daarnaast behaalden 5 Airedale Terriers, 8 Briards, 15 Beaucerons, 9 Rottweilers, 1 Riezenschnauzer en 29 kruisingen een certificaat.
 

Een bouvier gezin. De identiteit van de honden is onbekend.

Doberman teef  "Lida" stamboom NPV 286,
 geboren 15-03-1911

Rottweiler teef "Ortrud" (eigendom van de KNPV)
 en haar pups, geboren 17-05-1916
 

Eén van de oprichters van de afdeling Utrecht, Dhr. D. Otten laat in 1932 weten hoe zeer hij het betreurt dat enkele uitstekende Hollandse Herder lijnen, welke succesvol waren afgericht bij de KNPV en hun bloedlijnen hadden bewezen, werden vergeten toen men zich ging toeleggen op het fokken van politiehonden. Het fokken met honden met een onbekende bloedlijn gebeurde meer en meer. Dit was gedeeltelijk te wijten aan het financiële aspect (kruisingen waren goedkoper dan honden met een stamboom) en gedeeltelijk door het feit dat de Raad van Beheer, de Nederlandse Stamboom registratie (FCI), in tegenstelling tot omringende landen, het niet nodig vond dat een kampioenshond zich ook bewezen had als werkhond.
 

"Marco" kampioen van afdeling Noord Brabant in 1931,
 op de voorjaarskeuring van 1932 met helper "Piet"

Later na de tweede Wereld Oorlog, zijn wegens financiële overwegingen, veel pups van stamboom honden niet geregistreerd bij de Raad van Beheer(FCI).
Dit was om het simpele feit dat om een hond te laten registreren veel geld koste en de mensen vonden de kwaliteiten van een hond belangrijker dan een stukje papier.
Dit stukje papier maakte immers de kwaliteit van de hond niet beter.
Zo is de splitsing tussen stamboom honden en kruising honden ontstaan, en vandaag de dag wordt er binnen de K.N.P.V voor het grootste gedeelte getraind met kruising honden.
Dit hoeft niet direct te betekenen dat de achtergrond van de honden niet bekend is.
Vandaag de dag weten de meeste fokkers exact de achtergronden van de honden welke worden gebruikt en er zijn veel honden met een goede werklijn als achtergrond die heel wat jaren terug gaan.

Vandaag

Aangezien geschiedenis ieder jaar geschreven wordt, is dit verre van een compleet overzicht van de geschiedenis van de KNPV. Het is beperkt tot de eerste beginjaren van de vereniging, welke nog steeds levendig is en in vele politiehonden over de hele wereld voorziet. Een continue opsomming van namen van mensen die de KNPV door de 20e eeuw droegen zou kunnen volgen. Vele geïnspireerde en met kennis begaafde mensen hebben hun best gedaan voor deze vereniging en doen dat nog iedere dag. Wij hopen dat de KNPV een toekomst voor zich heeft, zo indrukwekkend en stabiel als in het verleden.

Met dank aan Judith van Heugten-Powel voor haar toestemming om dit te mogen vertalen van haar site.
http://www.sevenpineskennel.com/